Mesaj: #1

Kuzey İrlanda`da 1981 yılında Maze hapishanesindeki gardiyanların ellerinin üzerleri geçmeyen yaralarla kaplıdır. Soğuk suyun altında tutularak ufuneti alınan ellerden, işbaşı yapılmadan önce alyanslar çıkartılır. IRA militanlarıyla dolu Maze`de ya.

Kuzey İrlanda`da 1981 yılında Maze hapishanesindeki gardiyanların ellerinin üzerleri geçmeyen yaralarla kaplıdır.

Soğuk suyun altında tutularak ufuneti alınan ellerden, işbaşı yapılmadan önce alyanslar çıkartılır.

IRA militanlarıyla dolu Maze`de yaşam yaşatılmamaktadır.

İnsanın insana yapabileceği türlü şiddetin mekanı olan Maze`de mahkumlarla gardiyanlar arasındaki amansız mücadele sürmektedir.

İrlanda Cumhuriyet Ordusu`nun efsanevi lideri Bobby Sands`in hapishanede ölüm orucu dönemini anlatan `Hunger` geçmişten gelen unutulmuş mektup olup içinizi çok acıtıyor.

27 yaşında ölüm orucunun 66. gününde ölen Bobby Sands ölümünden üç hafta önce İngiliz Parlamentosu`na milletvekili seçilmişti. Ama İngiliz Hükümeti onun mahkumiyet kararını bozmayarak kendi demokrasi geleneğini de karartmıştır.

1980`lerin soğuk ve karanlık İngiltere`sinden gelen Thatcher`in sesi hala kan dondurucu tınısıyla, IRA militanlarının siyasi mahkum statüsünün kaldırıldığını açıklar.

Thatcher`in bu kararı Maze`de büyük tepki yaratınca, iktidarın vahşet repertuarının resmi geçidi başlar.

Tek tip kıyafet, düzen ve ehlileştirilmeyi kabul etmeyen IRA militanlarının inanılmaz direnişi devam eder.

Gardiyanların ellerindeki yaralar daha da derinleşir.

`Adi bir suçlunun kıyafetini giymeyeceğim` diyerek bir şilte, sarıldıkları battaniye ve dışkılarını koydukları bir kovayla 24 saat hücre tecridi İrlandalı mahkumlar için aylarca sürer.

Hayat, hücre penceresinden giren böceğe dokunan parmaklarda dolanıyor.

İnsanın varlığına yapılabilecek bütün darpların sınavlarından geçen mahkumların destansı gücü yok edilemez.

Bu zaman zarfında insanlığın kırılmasını bekleyen zihniyetin karşısında insandan yapılmış duvar, genç Katolik İrlandalılar vardır.

Zorlu mücadelenin son noktası ölüm orucu kararına götürüyor Bobby Sands ve arkadaşlarını.

Böylelikle de onlar bedenlerine uygulanan utanç verici şiddeti de erk sahibinin elinden alacaklardır.

Kısa ömürlerinde dünyaya duyurmak istedikleri insani haklarının canlı iletisi bedenleri olacaktır.

Hapishane rahibiyle yaptığı görüşme Sands`in hayatına ve kişiliğine daha yakın bir bakış kazandırır.

Rahibin Sands`i iknası olanaklı değildir.

Rahip ona `Hayatın kıymetini bilmeden özgürlük istiyorsun, kendini öldürerek cezalandıracaksın` deyince Sands `Gerçek bir hayat teoloji değildir, doğru şeyi kendin bilirsin, hayatım ve özgürlüğüm önemlidir. Özgürlüğümü kazanmak, ben buna inanıyorum ve bu hayatım için çok değerlidir` diye cevaplıyor.

Siz de, özgürlüğün hayatı daha değerli kılacağına inandığınız zamanlara dönüyorsunuz.

Hele ki yaşamı yüceltmenin, özgürlüğü unutturma ve silmenin biricik numarası olduğu bugünlerde.

Özgürlüğün inanç gibi yaşandığı ve değer olduğu zamanlar derinlere gömülü.

Sonra Bobby 12 yaşında katıldığı geziyi, akça ağaçlarının arasından geçerek gittikleri o geziyi anlatır.

Ona ormanmış gibi gelen o eski kilise ve gölde gördükleri...

Dönüşte aynı çocuk olmadığını `Herkesin suçunu üstlenen çocuk`olarak döndüğünü söyler rahibe.

Ölüm orucuna başlar.

Eski mistiklerin ilahi olana kavuşma seyrine benzeyen süreç Bobby`i özgürlügüne eriştirecektir.

Bedenin ve ihtiyaçlarının olumsuzlanarak taşınacağı noktada `özgürlüğü` bulacağına inanır.

Özgürlük ve hayat arasındaki denklemin ortasına ölüm yerleşir.

Ölüm orucunun son günlerinin seyrederken, dünyevi olanın sizi ideallerinize taşıyamayacağını düşünüyorsunuz.

Ama fazla gerçek her şey için, gözlerimizin bağışıklığı yok ve inciniyor.

Son sahnede Sands`in hayalindeki büyük ormandaki kayboluşu, bizdeki boşluğa da epeyce dokunuyor.

Genç İngiliz yönetmen Steve Mc Queen`in sinemadaki gerçekliğin sonuna kadar ulaşan filmi `Hunger` izleyeni sersemletiyor ve dağıtıyor.

Sands ve bugünün bireyleri arasındaki keskin uçurumdan düşüyorsunuz.

Seyretmekte zorlanıyorsunuz ama yaşamlarından koparak değer üretmiş insanları çok özlediğinizi fark ediyorsunuz.

Onların trajedilerinden insanlığa kalanların hikayelerinin düz izleyici olmak da yoruyor sizi.

Michael Fassbender ise Bobby Sands`in son günlerindeki dokunaklı bir sükunet olan oyunculuğuyla büyüyor.

Çok genç bir yönetmenin ve oyuncunun 27 yaşında ölen Sands`e günümüzden yolladığı armağan bugünün dünyasına bir sitem oluyor.

Bu sitem, size ve hayatınıza çöküyor, yaşadığımız hayattan kovduğumuz değerlerden arta kalan yokluğa doluyor.

`Herkesin suçunu üstlenen çocukları` hatırlamak ve bizim üstlenmekten kaçındıklarımızla da yüz yüze getiriyor bizleri.

Not: Forumda aynı konu var. Fakat tekrar açmak istedim. (Cinematique ricası ile.)

Mesaj: #2

Herkes okumalı, o yüzden tekrar açtırdım bu konuyu. Çok hassasım.

Belfast'ın en güzel sokağında bu adamın portresi var ise... Ah ulan!

Ama, Tiocfaidharla... Elbette Tiocfaidharla!

Mesaj: #3

Elleri neden geçmiyor buz gibi soğuk suda devamlı kaldığı içinmi? fenaymış ya (: hala böyle hapishaneler varmı en son Litvanya'da ve Alman nazilerinde görmüştüm gerçekten.. etkileyicii tam bir Trajedi

Mesaj: #4

(03-07-2011 12:52 AM)Omerr37 Yazılan:  Elleri neden geçmiyor buz gibi soğuk suda devamlı kaldığı içinmi? fenaymış ya (: hala böyle hapishaneler varmı en son Litvanya'da ve Alman nazilerinde görmüştüm gerçekten.. etkileyicii tam bir Trajedi

Aslında dostum, Bobby Sands ile ilgili olan şu filme bir göz atman lazım. Her ne kadar film-noir olmasa da, her ne kadar 2008 yapımı olsa da, iyi anlatılmış.

http://www.imdb.com/title/tt0986233/