Mesaj: #1

Yoksul bir ailede dünyaya geldi

Anne babası okuma yazma bilmezdi

10 yaşında annesini kaybetti

Tarlada ırgatlık yaptı

Bakkalda çıraklık yaptı

21 yaşında işini kaybetti Bocalama dönemi başladı

24 yaşında tekrar işinden oldu

25 yaşında dört çocuğundan üçü vefat etti

27 yaşında ruhsal bunalıma girdi

34 yaşında kongre seçimlerini kaybetti

36 yaşında kongre seçimlerini yine kaybetti

38 yaşında eyalet seçimini kaybetti

45 yaşında senato seçimlerini kaybetti

47 yaşında başkanlık seçimlerini kaybetti

49 yaşında tekrar senato seçimlerini kaybetti

52 yaşında ABD’ye başkan seçildi

Eğer sıkıntılar kaçınılmazsa oturup ağlamanın hiçbir faydası yoktur Evet acı ve ızdıraplar karşısında Abraham Lincoln’ün de ağladığı anlar olmuştur Hatta hayatın çekilemeyecek hale geldiği durumlarda akşam yağmur altında ağaçlar ve çalılar arasındaki tozlu patika yollarda gezinmeyi çok severmiş gözü yaşlı olduğu anlarda içini böyle atarmış ama sonra bıkmaz inat edermiş ısrarlı olurmuş Bir keresinde yoksulluk ve mahrumiyetine rağmen dürüst ve kültürlü olduğu için çevresindekilerin tavsiyesiyle sırf kölelik ve adaletsizlik kalksın diye kongre üyeliğine adaylığına koyar fakat kazanamaz Bu haber karşısında üzülür Haberi telgraf hanede alır Dışarı karanlık ve yağmurludur Usulca ‘İyi akşamlar!’ dedikten sonra orayı terk eder

Kaldırımsız tozlu topraklı sokaklarda bir başına düşünceli düşünceli yürür Tam bu sırada ayağı kayar çamurun içine yuvarlanacakken son anda kurtulur Kendi kendine ‘Tökezledim fakat düşmedim!’ der Evet ‘Tökezledim fakat düşmedim’Bu cümle beyninde şimşek gibi çakar Onun ayağı kaymıştı ama düşmemişti’Mücadeleye devam!’ dedi

Aklınıza Birşey Koyduğunuz Zaman En Küçük Şeyde Pes Etmeyin Bilin ki Kaybettikleriniz Size Kazandıklarınız Olarak Daha İyi Şekilde Dönecektir

Mesaj: #2

‘Tökezledim fakat düşmedim!’ saygı duyarım...

Mesaj: #3

Bilgi gerçekden ilgi çekici ve ibretlik bir olay teşekkür ederim.

Mesaj: #4

acıların cocugu abraham

Mesaj: #5

Rica ederim