Mesaj: #1

Manhattan sokaklarında, bardaktan boşalırcasına yağan yağmur yüzüme vurduğunda nefesimi kesiyor, sigara içmemi güçleştiriyordu. Hemen bi' köşeye gidip sigara ihtiyacımı gidermek için çakmağımı ateşe verdim, nedense bu kasvetten dolayı her zamankinden daha çok parladı çakmağım. Gittiğim köşenin sağına soluna biraz baktım ve tam karşısında bi' Kanada Barı olduğunu gördüm... Kırmızısı aşırı derecede al, beyazı bi' o kadar temiz ve akçaağaç yaprağından damlayan yağmur damlaları...

...Bar çıkışında bekledim, acaba kendime Amerikan vatandaşları tarafından dışlanmış bi' Kanadalı arkadaş mı edinmeliydim? Belki de haymatlos damarıma basıp gerçekten bi' haymatlos olabilirdim en sonunda, özgürlüğümü beynimde hisseder, rahatça Billie Holiday dinleyip, kahve içebilirdim...

...Barın önünde sürekli tartışan çiftler, kavga eden insanlar vardı. Tebessümle seyrediyordum. Ama her çift kavgasında/ayrılığında çevirilen taksinin şöförü kadar meraksızdım hayata... Ne olduğunu sorma güdüsü içini kemirir, taksi şöförlerinin. Bende hayata bi' sorma güdüsü taşıyorum, meraksızlık güdüsü... En azından hayata ne olduğunu sorma güdüsüydü bu...

...En az taksi şöförleri kadar meraksızım yani hayata, sorgulamak gerekiyor ama sadece içgüdü olarak kalıyor. Faaliyete geçiremiyorum. Sigaramın son dumanları, her son dumanda elim ve dudağım yanar... Daha öncede olmuştu bu yanma, sevdiğim insanla öpüşüp, elimi tuttuğunda olmuştu bu...

Mesaj: #2

her zaman demişimdir yazmak ve çizmek yetenek ister keşke bendede olsaydı güzel bi metin afferim massarace doğru yoldasın.

Mesaj: #3

YA lyublyu tebya Massacre

Mesaj: #4

Kanada'nın kutup soğuğunda part-time bi' işle yuvarlanıp gitmemiz lazımdı Massacre.

Mesaj: #5

Hımm, değişik şeyler hissetmeme ve bazı anılarımın canlanmasına sebep oldun Uğur. Good job tho!

Mesaj: #6

yorumlarınız için teşekkürler.