Mesaj: #1

Evet beyler hepinizin yardımını isteyeceğim bi konu var... "Yaşayalım ki" diye bir şiir var... Herkes şiiri Can Yücel e ait sanıyor ama öyle değil... Şimdi ben bu şiirin yazarını ve hatta mümkünse hangi kitapta yer aldığını öğrenmek istiyorum çünkü çok lazım... Bu konuda bilgisi olan arkadaşlar olaya el atarsa çok sevinirim... +rep yağmuruna tutucam bulanı

Bitirim İkili...

Mesaj: #2

Para istiyor sandım

Dur bakayım bi bulursam öm atarım.

Mesaj: #3

Başlık- İçerik uyumsuzluğu :R bende sandim wtr maddi yönden ihtiyaç lazım. Başliği düzenlersen sevinirim.

Mesaj: #4

bunun warrockla ılgısı nedır

Mesaj: #5

(11-21-2012 03:32 PM)adem19 Yazılan:  bunun warrockla ılgısı nedır

"Konu dışı diğer herşey" bölümünün Warrockla ilgisi nedir?

---

(11-21-2012 03:31 PM)M.K Yazılan:  Para istiyor sandım

Dur bakayım bi bulursam öm atarım.

ahhahahahahhaahhahahaahah yok yav para var Allaha şükür

Bitirim İkili...

Mesaj: #6

Can Yücel'in olmadığını biliyorsun da, kimin o zaman ? Can Yücel'in işte ?

Mesaj: #7

(11-21-2012 03:46 PM)Zafer Ulaş Yazılan:  Can Yücel'in olmadığını biliyorsun da, kimin o zaman ? Can Yücel'in işte ?

Yav yok şiir Can Yücel in değilmiş. Herkes öyle sanıyor. Bugün D&R a gidip bayaa bi karıştırdım kitaplarını yaşayalımki şiiri yoktu. Yazılanlara göre bu şiir Can Yücel in değil

Bitirim İkili...

Mesaj: #8

Şiir Rengâhenk kitabının içinde ve bu kitap Can Yücel'e Ait fakat şiir'in anonim olma ihtimali var ; Can Yücel kendi şiir kitabında bu şiire yer vermiş.

Mesaj: #9

(11-21-2012 03:53 PM)Batuhan Ö. Yazılan:  Şiir Rengâhenk kitabının içinde ve bu kitap Can Yücel'e Ait fakat şiir'in anonim olma ihtimali var ; Can Yücel kendi şiir kitabında bu şiire yer vermiş.

Cevabını attım özelden. Aramaya devam beyler

Bitirim İkili...

Mesaj: #10

Yaşayalım ki!
Bu şiir Can Yücel’e ait değildir.

Seninle yaşlanmak istiyorum. Seneler geçsin, sen beni bil, ben seni bileyım istiyorum. Benim olduğu kadar dostlarının, dostlarının olduğu kadar benim ol istiyorum. Nice sıkıntı ve zorluk yaşayıp anlatalım.

Yaşayalım kı, öğrenelim hayatı ve destek çıkmayı. Birbirimizin omuzlarında ağlamalıyız. Sen çok dertlenip, içip, arkadaşlarınla eve gelmelisin. Paylaşmalı ve beraber sıkılmalıyız. Öyle ki, yalnız sıkılmak sıkmalı bizi.

Yaşayalım ki, paramız olunca sevinelim. Güzel günlerimizi, evimizde, bır şişe şarap ve pijamalarımızla kutlamalıyız. Ya da bazen dostlarla ucuz biralar içerek… Böylece yaşamalıyız işte.

Sonra çocuğumuz olmalı, düşünsene, senin ve benim olan bir canlı. Geceleri ağladıkça sırayla susturmalıyız. Sen arada mızıkçılık yapmalısın. Ve ben söylenerek sıranı almalıyım. Yorgun olduğum için yemek yapmamalıyım, söylenerek yumurta kırmalısın. Hava soğukken birbirimize sıkıca sarılıp yatmalıyız.

Zaman su gibi akıp giderken, herşey yaşanmış bir hayatımız olmalı. Herşeye rağmen hiç bıkmamalıyız birbirimizden. Mutlu da olsa, kötü de olsa, yaşadığımız günler bizim günlerimiz olmalı. Saçlara düşünce aklar ya da gidince aklar, çocukları güvence altına alıp gitmeli bu şehırden.

Kavgasız, her sabah gürültüyle uyanılmayan, sessiz bir yere gitmeliyiz. Geceleri balkonda denizi seyredip, sandalyelerimizde sallanmalıyız. Eve gelip, benden kahve istemelisin. Çocuklar gelmeli zıyaretimize, geçmışteki hareketli günlerimizi anımsamalıyız…

Öyle sevmelisin ki beni, bu yazdıklarım korkutmamalı seni. Tebessümler açtırmalı yüzünde. Bir gün bu hayatı bırakıp giderken, sadece mutluluk olmalı yüzümüzde, birbirimizi sevmenin gururu olmalı “herşeyde”.

Can Dündar.